Witaj w klubie

Dramat, biograficzny (2013) – USA

oryginalny tytuł: Dallas Buyers Club

reż. Jean-Marc Vallée

główne role: Matthew McConaughey (Ron Woodroof), Jared Leto (Rayon), Jennifer Garner (dr Eve Saks)

film trwa: 1 h 57 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Jest rok 1985. Ron Woodroof – elektryk, uczestnik rodeo, miłośnik trunków, prochów i łatwych kobiet, a do tego homofob – w wyniku wypadku przy pracy, trafia do szpitala, gdzie po badaniach dowiaduje się, że nie tylko jest nosicielem wirusa HIV, ale rozwinęło się u niego również AIDS. Lekarz informuje Rona, że pozostało mu około 30 dni życia. Ron nie wierzy słowom lekarza, bo jest przekonany, że AIDS to choroba występująca jedynie u homoseksualistów. Wręcz, obrażony jest taką diagnozą.

Wraca więc do swoich upodobań, ale na wszelki wypadek, szuka w literaturze medycznej informacji o możliwych źródłach zarażenia się wirusem. Dowiaduje się, że takie ryzyko ponosi każdy, kto uprawia seks bez zabezpieczenia. Ron nie ma już wątpliwości, że właśnie jego dotyczy ta informacja. Postanawia walczyć o swoje życie i prosi lekarzy, by zaczęli podawać mu AZT, lek, który jest dopiero w fazie testów. Odmowa lekarzy sprawia, że załatwia lek nieoficjalną drogą. A gdy dostawca leku wycofuje się, w zamian daje Ronowi namiary na lekarza w Meksyku, który leczy swoich pacjentów znacznie skuteczniejszym lekiem – DDC.

Stan Rona pogarsza się na tyle, że trafia do szpitala. Tam, poznaje Rayona, osobę bardzo queerową, która uczestniczy w programie testowania AZT. Ron wypisuje się ze szpitala na własną prośbę i wyrusza do Meksyku po lek, który w Stanach nie jest dopuszczony do sprzedaży. Postanawia również pomagać innym chorym i nie bacząc na kłopoty, przewozi przez granicę sporą ilość leków. W rozprowadzaniu lekarstw pomaga mu Rayon.

Informacja o działalności Rona szybko się rozchodzi wśród zakażonych, więc zgłasza się do niego coraz więcej osób. Ron nie bierze od nich pieniędzy za lekarstwa, lecz w ramach, stworzonego przez siebie „Dallas Buyers Club”, pobiera jedynie opłaty członkowskie. Opłaty przeznacza na przywożenie leków (testując je również na sobie) dopuszczonych w innych krajach: Japonii, Chinach, czy Holandii. Działalnością klubu coraz bardziej zaczyna interesować się urząd podatkowy oraz policja. W walce z chorobą i z bezdusznym systemem, pomaga Ronowi jego lekarka.

Ron Woodroof, któremu przepowiadano maksymalnie 30 dni życia, umiera po 7 latach od usłyszenia diagnozy. 

Ronald Dickson Woodroof
3 II 1950 – 12 IX 1992

Co nas łączy

Dramat (2015) – Szwajcaria

oryginalny tytuł: Unter der Haut

reż. Claudia Lorenz

główne role: Dominique Jann (Frank), Ursina Lardi (Alice), Antonio Bull (Pablo)

film trwa: 1 h 34 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Alice i Frank są długoletnim małżeństwem, mającym troje dzieci. Właśnie wprowadzają się do nowego domu.

Początkowo, obserwujemy codzienność całkiem przeciętnej rodziny: drobne radości, drobne kłopoty, obowiązki, wspólnie spędzany czas, okazywanie sobie uczuć... Na pierwszy rzut oka, wydaje się, że rodzina jest na tyle ugruntowana, iż nie zagraża jej żadne niebezpieczeństwo. Jedynie, Frank, zaczyna być drażliwy, źle sypia, śnią mu się koszmary, a w dzień jest jakiś przygaszony. Swój stan tłumaczy tym, że potrzebuje więcej przestrzeni.

Gdy Alice korzysta ze wspólnego, domowego komputera, nagle wyświetla się jej strona poświęcona społeczności gejów. W pierwszej chwili podejrzewa syna, ale ten, zapewnia matkę, że jest hetero. Dokonane odkrycie tym bardziej nie daje Alice spokoju. Decyduje się pokazać tę stronę mężowi. Frank przyznaje się, że zaglądał na nią z ciekawości.

Kolejne rozmowy, uświadamiają Alice, że jej mąż o wiele bardziej interesuje się mężczyznami (a zwłaszcza jednym z nich), niżby to wynikało z czystego zaciekawienia. W końcu, w życie małżonków wkracza „ten trzeci”. 

 

Rok na Filmowni

Dzisiaj mija rok, od dnia, w którym zacząłem tworzyć filmowego bloga. Dziękując Wam, moim Czytelnikom, za odwiedzanie tego zakątka, pokusiłem się o krótkie podsumowanie ostatniego roku – również w wersji filmowej.

Długoletni towarzysz

Melodramat (1989) – USA

inny tytuł: Długoletni przyjaciele

oryginalny tytuł: Longtime Companion

reż. Norman René

główne role: Campbell Scott (Willy), Stephen Caffrey (Alan „Fuzzy”), Bruce Davison (David), Mark Lamos (Sean), Patrick Cassidy (Howard), John Dossett (Paul), Dermot Mulroney (John)

film trwa: 1 h 36 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Oglądając „Longtime Companion”, uczestniczymy w życiu kilku par gejowskich i ich przyjaciół, podczas zaledwie 9 dni, na przestrzeni 9 lat.

Tylko 9 dni, podczas których wydarza się niemal wszystko: nawiązują się znajomości i przyjaźnie, rozkwita miłość, są codzienne obowiązki, czas na zabawę, jest również AIDS, umieranie i coraz większa pustka wokół głównych bohaterów filmu.

1981 - „New York Times” publikuje artykuł o dość nietypowym raku, który atakuje głównie gejów. Przyjaciele przekazują sobie tę informację, ale nie spędza ona jeszcze snu z niczyich powiek. Jeszcze obserwujemy dobrą zabawę na plaży i towarzyszącą jej lekką atmosferę. Mężczyźni tańczą, popijają kolorowe drinki, opalają się, imprezują przy barowych stolikach... W takich okolicznościach, Will poznaje Fuzzy'ego.

W kolejnych odsłonach, jesteśmy świadkami codzienności: Willa i Fuzzy'ego, Paula i Howarda oraz Davida i Seana, w którą coraz bardziej zaczyna się wkradać AIDS, zabierając kolejnych znajomych, przyjaciół, partnerów. Will i Fuzzy, swój początkowy strach przed zachorowaniem, przekuwają w działalność na rzecz chorych, w czym pomaga im Howard, który już wie, że ma AIDS. Liczba zachorowań wzrasta w zastraszającym tempie, a medycyna jest bezradna. Czy któremuś z naszych bohaterów uda się ocalić życie?

Jeszcze małe wyjaśnienie, odnośnie tytułu filmu. W latach 80-tych, homoseksualizm był tematem tabu, dlatego w nekrologach i przemowach pogrzebowych nie używało się pojęcia: „partner” zmarłego mężczyzny, lecz „długoletni towarzysz”. 

 

Skala szarości

Melodramat (2015) – Chile

oryginalny tytuł: En la gama de los grises

reż. Claudio Marcone

główne role: Francisco Celhay (Bruno), Emilio Edwards (Fernando), Daniela Ramírez (Soledad)

film trwa: 1 h 41 min.

dostępny w sieci – z polskimi napisami

Przystojnego architekta, Bruna, dopada kryzys: małżeński, twórczy, tożsamościowy. Ażeby móc poukładać swoje myśli, potrzebuje samotności. Wyprowadza się więc od żony i syna do warsztatu stolarskiego swojego dziadka, Toto. Tam, kolejne dni upływają mu na podstawowych czynnościach, wśród ciągle nie rozpakowanych rzeczy.

Z nijakości wyrywa go deweloper Schulz, od którego Bruno dostaje propozycję zaprojektowania ciekawej i trwałej konstrukcji, wpisującej się w historię i architekturę Santiago de Chile. Żeby ułatwić mu zadanie, Schulz, kontaktuje Bruna z historykiem i przewodnikiem – Fernandem, który ma oprowadzić go po mieście i opowiedzieć o nim.

W trakcie zwiedzania, Bruno odkrywa, że świetnie czuje się w towarzystwie Fernanda, który co rusz zaskakuje nie tylko posiadaną wiedzą lecz również wyjątkowym poczuciem humoru. Dla tkwiącego w marazmie Bruna jest to spora odmiana.

Gdy Fer wyznaje, że jest gejem, Bruno zaczyna gubić się we własnej orientacji i jak sam mówi, nie potrafi umieścić się na „skali szarości” – czuje się hetero, lecz Fer pociąga go nie tylko psychicznie ale i fizycznie. Wreszcie, podczas wizyty w domu Fernanda, wyznaje mu: „Jesteś moim dopełnieniem”.

Na nowej ścieżce życia (z Fernandem), Bruno czuje się wreszcie spełniony i szczęśliwy, lecz nadal ma wątpliwości, czy powinien wrócić do żony, czy też pozostać w związku z mężczyzną, którego również kocha. O swoich wątpliwościach mówi dziadkowi i dostaje od Toto poradę:

„Jeśli chcesz odciąć się od swojej przeszłości, musisz się postarać... nadać swojemu życiu jakiś sens. Bo inaczej już zawsze będziesz czuł się rozdarty. Dawny Bruno będzie przeszkodą w budowaniu nowego siebie.”

Problemy Bruna na tym się nie kończą, bo znów zbliża się do żony a Schulz żąda gotowego projektu, którego Bruno jeszcze nie przygotował. Żeby skupić się na pracy i dać sobie więcej czasu do namysłu, z kim chciałby być, Bruno odsuwa się od Fernanda – przestaje spotykać się z nim, odbierać telefon.

Przygotowuje wreszcie projekt, ale Schulz nie jest z niego zadowolony. Podsumowując efekt kilkumiesięcznej pracy Bruna, a przy okazji jego życia osobistego, mówi:

„- Zwróciłeś kiedyś uwagę na robotników budowlanych, którzy odpoczywają na ulicy?

- Tak.

- Byli czyści? Oni i ich ubrania?

- Nie.

- Oczywiście, że nie. Bo żeby coś zbudować, trzeba się pobrudzić, rozumiesz? Musisz się pobrudzić. Ci, którzy są czyści, niczego nie zbudowali.”

Czy Bruno podejmie decyzję, by zbudować wreszcie coś trwałego, czy też nadal pozostanie w nieokreślonym miejscu skali szarości?

(Cytaty pochodzą z filmu „Skala szarości”)

Odmieniec

Dramat (2012) – USA

oryginalny tytuł: White Frog

reż. Quentin Lee

główne role: Harry Shum Jr. (Chaz Young), Booboo Stewart (Nick Young), Gregg Sulkin (Randy Goldman), Tyler Posey (Doug)

film trwa: 1 h 33 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Chaz i Nick wychowują się w bardzo religijnej i homofobicznej rodzinie.

Nick cierpi na łagodną odmianę autyzmu, czyli zespół Aspergera. Jest bardzo inteligentny, ale ma problem w nawiązywaniu relacji międzyludzkich i trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Jedyną osobą, która potrafi dotrzeć do Nicka i i stanowi dla niego autorytet, jest jego starszy brat – Chaz.

Gdy Chaz ginie w wypadku, Nick zamyka się na świat zewnętrzny i jedyne czego pragnie, to dowiedzieć się, co zawiera skrzynka e-mail, którą Chaz chronił przed wścibskim bratem. Niestety, uruchomienie laptopa wymaga podania hasła, którego Nick nie zna. Postanawia więc dowiedzieć się czegoś więcej o sekretnym, pozadomowym życiu brata i tak zaczyna spędzać coraz więcej czasu z kolegami Chaza. Dwóch z nich: Doug i Randy, starają się zastąpić Chaza i sprawiają, że stan psychiczny Nicka poprawia się.

Przyjaźń między chłopakami trwa do czasu, gdy Randy wyznaje Nickowi, że jest gejem, tak samo jak Chaz. Ani Nick, ani jego rodzice nie przyjmują do wiadomości, że ich zmarły brat i syn był homoseksualistą...

Wszystko, czego pragniesz

Dramat (2010) – Hiszpania

oryginalny tytuł: Todo lo que tú quieras

reż. Achero Mañas

główne role: Juan Diego Botto (Leo), Lucía Fernandez (Dafne), José Luis Gómez (Álex)

film trwa: 1 h 41 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

W sumie, mamy do czynienia z bardzo prostą historią, aczkolwiek, od pewnego momentu, kontrowersyjną, którą można by streścić pytaniem: jak wiele jest w stanie zrobić kochający rodzic dla swojego dziecka?

Przedstawiona jest, na pozór, przeciętna rodzina – mama, o której wiemy, że ma problemy zdrowotne, czteroletnia córeczka i zapracowany tata, który od czasu do czasu ulega urokowi swojej znajomej. Historia jakich tysiące.

Aby więc uatrakcyjnić nieco opowiastkę, scenarzysta filmu uśmierca matkę, każąc dziecku przeżywać traumę na tyle silną, że prosi ono ojca, by stał się matką w pełnym kobiecym przebraniu. Kochający ojciec, oczywiście, spełnia prośbę córki. Mało to wiarygodne.

Jednak po obejrzeniu całego filmu, odkryłem jego drugie dno – zamierzone lub nie. Dla mnie nie był to film o poświęceniu swojej godności dla dobra dziecka, lecz o bolesnej nauce tolerancji.

Leo jest prawnikiem, a jednym z jego klientów jest Alex: gej – transwestyta wykonujący zawód aktora. Relacja prawnik – klient jest bez zarzutu, ale gdy Leo pojawia się na przedstawieniu Alexa, daje upust swojej homofobii.

Niedługo po tym zajściu, Leo stwierdza, że nie radzi sobie z nałożeniem makijażu, a jedyną osobą, która może mu pomóc jest właśnie Alex. Zmuszony jest więc przeprosić Alexa i w pewien sposób zbliżyć się do niego.

Również w krótkim czasie Leo, na własnej skórze, doświadcza, do czego prowadzić może nienawiść wobec osób homoseksualnych, bowiem będąc w kobiecym przebraniu i wzięty za geja, zostaje napadnięty i pobity przez bandę młodych chłopaków. Co więcej, jedyną osobą, na którą może liczyć, i która interesuje się jego losem, również jest Alex, a Leo zaczyna wreszcie dostrzegać, że jedyne, co ich różni, to nie krzywdząca nikogo orientacja seksualna. 

Powiem ci wszystko

Romans (2013) – Finlandia

oryginalny tytuł: Kerron sinulle kaiken

reż. Simo Halinen

główne role: Leea Klemola (Maarit), Peter Franzén (Sami), Ria Kataja (Julia)

film trwa: 1 h 31 min.

dostępny w sieci – z polskimi napisami

Maarit jest wykształconą osobą, ale jej życie tak się potoczyło, że zmuszona jest pracować poniżej swoich kwalifikacji, jako sprzątaczka. Mimo tego, marzy by móc pomagać ludziom – w jakikolwiek sposób.

Miejscem pracy Maarit jest prywatny gabinet psychologiczny. Pewnego dnia, właścicielka gabinetu informuje, że musi wyjechać do chorego ojca i prosi Maarit, by ta, po zrobieniu porządków zamknęła gabinet i pojawiła się dopiero za dwa tygodnie. Maarit wykonała swoją pracę, a potem, ośmielona nieobecnością pracodawczyni, zaczyna przymierzać jej biżuterię i ubrania. W tym momencie, pojawia się w gabinecie mężczyzna pilnie potrzebujący rozmowy z psychologiem. Maarit decyduje się „zastąpić” nieobecną panią psycholog i pomóc Samiemu w rozwiązaniu jego problemów małżeńskich. Okazuje się również, że Maarit i Sami znają się z czasów, gdy Maarit była jeszcze przed korektą płci i grała w drużynie piłkarskiej, podobnie jak Sami.

Z jakimi jeszcze problemami będzie musiała zmierzyć się Maarit, poza romansem z czarującym Samim? Czy zdoła poukładać swoje życie w najważniejszych dla niej dziedzinach? 

Czas, który pozostał

 

Dramat (2005) – Francja

oryginalny tytuł: Le Temps qui reste

reż. François Ozon

główne role: Melvil Poupaud (Romain), Christian Sengewald (Sasha), Jeanne Moreau (Laura)

film trwa: 1 h 25 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Trudno sobie wyobrazić, co może czuć człowiek, który ledwie przekroczywszy trzydziestkę, nagle dowiaduje się, że zostały mu maksymalnie trzy miesiące życia. Z takim problemem musi zmierzyć się główny bohater filmu.

Romain jest uznanym fotografem mody, ma świetnych rodziców, siostrę, którą kocha lecz nie bardzo dogaduje się, wspaniałą aczkolwiek wielce oryginalną babcię i chłopaka, z którym mieszka.

Poukładany świat Romaina legnie w gruzach, gdy lekarz oznajmi mu, że ma chorobę nowotworową w bardzo zaawansowanym stadium. Romain odrzuca możliwość chemioterapii, która być może przedłużyłaby jego życie i postanawia na własny sposób wykorzystać czas, jaki mu pozostał.

Rozstaje się z chłopakiem, rodzicom ani siostrze nie mówi o swojej chorobie, w pracy również stara się zachować pozory, że nie dzieje się z nim nic niezwykłego. O swoim stanie informuje tylko babcię (w tej roli, legenda kina – Jeanne Moreau).

Warto obejrzeć „Czas, który pozostał” i przez chwilę zastanowić się nad własnymi priorytetami i kruchością życia.