Skala szarości

Melodramat (2015) – Chile

oryginalny tytuł: En la gama de los grises

reż. Claudio Marcone

główne role: Francisco Celhay (Bruno), Emilio Edwards (Fernando), Daniela Ramírez (Soledad)

film trwa: 1 h 41 min.

dostępny w sieci – z polskimi napisami

Przystojnego architekta, Bruna, dopada kryzys: małżeński, twórczy, tożsamościowy. Ażeby móc poukładać swoje myśli, potrzebuje samotności. Wyprowadza się więc od żony i syna do warsztatu stolarskiego swojego dziadka, Toto. Tam, kolejne dni upływają mu na podstawowych czynnościach, wśród ciągle nie rozpakowanych rzeczy.

Z nijakości wyrywa go deweloper Schulz, od którego Bruno dostaje propozycję zaprojektowania ciekawej i trwałej konstrukcji, wpisującej się w historię i architekturę Santiago de Chile. Żeby ułatwić mu zadanie, Schulz, kontaktuje Bruna z historykiem i przewodnikiem – Fernandem, który ma oprowadzić go po mieście i opowiedzieć o nim.

W trakcie zwiedzania, Bruno odkrywa, że świetnie czuje się w towarzystwie Fernanda, który co rusz zaskakuje nie tylko posiadaną wiedzą lecz również wyjątkowym poczuciem humoru. Dla tkwiącego w marazmie Bruna jest to spora odmiana.

Gdy Fer wyznaje, że jest gejem, Bruno zaczyna gubić się we własnej orientacji i jak sam mówi, nie potrafi umieścić się na „skali szarości” – czuje się hetero, lecz Fer pociąga go nie tylko psychicznie ale i fizycznie. Wreszcie, podczas wizyty w domu Fernanda, wyznaje mu: „Jesteś moim dopełnieniem”.

Na nowej ścieżce życia (z Fernandem), Bruno czuje się wreszcie spełniony i szczęśliwy, lecz nadal ma wątpliwości, czy powinien wrócić do żony, czy też pozostać w związku z mężczyzną, którego również kocha. O swoich wątpliwościach mówi dziadkowi i dostaje od Toto poradę:

„Jeśli chcesz odciąć się od swojej przeszłości, musisz się postarać... nadać swojemu życiu jakiś sens. Bo inaczej już zawsze będziesz czuł się rozdarty. Dawny Bruno będzie przeszkodą w budowaniu nowego siebie.”

Problemy Bruna na tym się nie kończą, bo znów zbliża się do żony a Schulz żąda gotowego projektu, którego Bruno jeszcze nie przygotował. Żeby skupić się na pracy i dać sobie więcej czasu do namysłu, z kim chciałby być, Bruno odsuwa się od Fernanda – przestaje spotykać się z nim, odbierać telefon.

Przygotowuje wreszcie projekt, ale Schulz nie jest z niego zadowolony. Podsumowując efekt kilkumiesięcznej pracy Bruna, a przy okazji jego życia osobistego, mówi:

„- Zwróciłeś kiedyś uwagę na robotników budowlanych, którzy odpoczywają na ulicy?

- Tak.

- Byli czyści? Oni i ich ubrania?

- Nie.

- Oczywiście, że nie. Bo żeby coś zbudować, trzeba się pobrudzić, rozumiesz? Musisz się pobrudzić. Ci, którzy są czyści, niczego nie zbudowali.”

Czy Bruno podejmie decyzję, by zbudować wreszcie coś trwałego, czy też nadal pozostanie w nieokreślonym miejscu skali szarości?

(Cytaty pochodzą z filmu „Skala szarości”)

Odmieniec

Dramat (2012) – USA

oryginalny tytuł: White Frog

reż. Quentin Lee

główne role: Harry Shum Jr. (Chaz Young), Booboo Stewart (Nick Young), Gregg Sulkin (Randy Goldman), Tyler Posey (Doug)

film trwa: 1 h 33 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Chaz i Nick wychowują się w bardzo religijnej i homofobicznej rodzinie.

Nick cierpi na łagodną odmianę autyzmu, czyli zespół Aspergera. Jest bardzo inteligentny, ale ma problem w nawiązywaniu relacji międzyludzkich i trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Jedyną osobą, która potrafi dotrzeć do Nicka i i stanowi dla niego autorytet, jest jego starszy brat – Chaz.

Gdy Chaz ginie w wypadku, Nick zamyka się na świat zewnętrzny i jedyne czego pragnie, to dowiedzieć się, co zawiera skrzynka e-mail, którą Chaz chronił przed wścibskim bratem. Niestety, uruchomienie laptopa wymaga podania hasła, którego Nick nie zna. Postanawia więc dowiedzieć się czegoś więcej o sekretnym, pozadomowym życiu brata i tak zaczyna spędzać coraz więcej czasu z kolegami Chaza. Dwóch z nich: Doug i Randy, starają się zastąpić Chaza i sprawiają, że stan psychiczny Nicka poprawia się.

Przyjaźń między chłopakami trwa do czasu, gdy Randy wyznaje Nickowi, że jest gejem, tak samo jak Chaz. Ani Nick, ani jego rodzice nie przyjmują do wiadomości, że ich zmarły brat i syn był homoseksualistą...

Wszystko, czego pragniesz

Dramat (2010) – Hiszpania

oryginalny tytuł: Todo lo que tú quieras

reż. Achero Mañas

główne role: Juan Diego Botto (Leo), Lucía Fernandez (Dafne), José Luis Gómez (Álex)

film trwa: 1 h 41 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

W sumie, mamy do czynienia z bardzo prostą historią, aczkolwiek, od pewnego momentu, kontrowersyjną, którą można by streścić pytaniem: jak wiele jest w stanie zrobić kochający rodzic dla swojego dziecka?

Przedstawiona jest, na pozór, przeciętna rodzina – mama, o której wiemy, że ma problemy zdrowotne, czteroletnia córeczka i zapracowany tata, który od czasu do czasu ulega urokowi swojej znajomej. Historia jakich tysiące.

Aby więc uatrakcyjnić nieco opowiastkę, scenarzysta filmu uśmierca matkę, każąc dziecku przeżywać traumę na tyle silną, że prosi ono ojca, by stał się matką w pełnym kobiecym przebraniu. Kochający ojciec, oczywiście, spełnia prośbę córki. Mało to wiarygodne.

Jednak po obejrzeniu całego filmu, odkryłem jego drugie dno – zamierzone lub nie. Dla mnie nie był to film o poświęceniu swojej godności dla dobra dziecka, lecz o bolesnej nauce tolerancji.

Leo jest prawnikiem, a jednym z jego klientów jest Alex: gej – transwestyta wykonujący zawód aktora. Relacja prawnik – klient jest bez zarzutu, ale gdy Leo pojawia się na przedstawieniu Alexa, daje upust swojej homofobii.

Niedługo po tym zajściu, Leo stwierdza, że nie radzi sobie z nałożeniem makijażu, a jedyną osobą, która może mu pomóc jest właśnie Alex. Zmuszony jest więc przeprosić Alexa i w pewien sposób zbliżyć się do niego.

Również w krótkim czasie Leo, na własnej skórze, doświadcza, do czego prowadzić może nienawiść wobec osób homoseksualnych, bowiem będąc w kobiecym przebraniu i wzięty za geja, zostaje napadnięty i pobity przez bandę młodych chłopaków. Co więcej, jedyną osobą, na którą może liczyć, i która interesuje się jego losem, również jest Alex, a Leo zaczyna wreszcie dostrzegać, że jedyne, co ich różni, to nie krzywdząca nikogo orientacja seksualna. 

Powiem ci wszystko

Romans (2013) – Finlandia

oryginalny tytuł: Kerron sinulle kaiken

reż. Simo Halinen

główne role: Leea Klemola (Maarit), Peter Franzén (Sami), Ria Kataja (Julia)

film trwa: 1 h 31 min.

dostępny w sieci – z polskimi napisami

Maarit jest wykształconą osobą, ale jej życie tak się potoczyło, że zmuszona jest pracować poniżej swoich kwalifikacji, jako sprzątaczka. Mimo tego, marzy by móc pomagać ludziom – w jakikolwiek sposób.

Miejscem pracy Maarit jest prywatny gabinet psychologiczny. Pewnego dnia, właścicielka gabinetu informuje, że musi wyjechać do chorego ojca i prosi Maarit, by ta, po zrobieniu porządków zamknęła gabinet i pojawiła się dopiero za dwa tygodnie. Maarit wykonała swoją pracę, a potem, ośmielona nieobecnością pracodawczyni, zaczyna przymierzać jej biżuterię i ubrania. W tym momencie, pojawia się w gabinecie mężczyzna pilnie potrzebujący rozmowy z psychologiem. Maarit decyduje się „zastąpić” nieobecną panią psycholog i pomóc Samiemu w rozwiązaniu jego problemów małżeńskich. Okazuje się również, że Maarit i Sami znają się z czasów, gdy Maarit była jeszcze przed korektą płci i grała w drużynie piłkarskiej, podobnie jak Sami.

Z jakimi jeszcze problemami będzie musiała zmierzyć się Maarit, poza romansem z czarującym Samim? Czy zdoła poukładać swoje życie w najważniejszych dla niej dziedzinach? 

Czas, który pozostał

 

Dramat (2005) – Francja

oryginalny tytuł: Le Temps qui reste

reż. François Ozon

główne role: Melvil Poupaud (Romain), Christian Sengewald (Sasha), Jeanne Moreau (Laura)

film trwa: 1 h 25 min.

dostępny w sieci – z polskim lektorem

Trudno sobie wyobrazić, co może czuć człowiek, który ledwie przekroczywszy trzydziestkę, nagle dowiaduje się, że zostały mu maksymalnie trzy miesiące życia. Z takim problemem musi zmierzyć się główny bohater filmu.

Romain jest uznanym fotografem mody, ma świetnych rodziców, siostrę, którą kocha lecz nie bardzo dogaduje się, wspaniałą aczkolwiek wielce oryginalną babcię i chłopaka, z którym mieszka.

Poukładany świat Romaina legnie w gruzach, gdy lekarz oznajmi mu, że ma chorobę nowotworową w bardzo zaawansowanym stadium. Romain odrzuca możliwość chemioterapii, która być może przedłużyłaby jego życie i postanawia na własny sposób wykorzystać czas, jaki mu pozostał.

Rozstaje się z chłopakiem, rodzicom ani siostrze nie mówi o swojej chorobie, w pracy również stara się zachować pozory, że nie dzieje się z nim nic niezwykłego. O swoim stanie informuje tylko babcię (w tej roli, legenda kina – Jeanne Moreau).

Warto obejrzeć „Czas, który pozostał” i przez chwilę zastanowić się nad własnymi priorytetami i kruchością życia.